ดลหทัย ทองตะนุนาม. (2553 บทคัดย่อ) ได้ศึกษาเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์ของนักกอล์ฟสมัครเล่น.การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์ของนักกีฬากอล์ฟสมัครเล่น และปัจจัยที่ส่งผลให้นักกีฬามีลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์แบบนั้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกอล์ฟสมัครเล่นจำนวน 10 คน ชาย 9 คนและหญิง 1 คน อายุระหว่าง 13-18 ปี เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามความคิดเกี่ยวกับความสำเร็จในการเล่นกีฬาเพื่อหาลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์(Task and Ego Orientation in Sport
Questionnaire : TEOSQ) การสังเกตและการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลแบบอุปนัยด้วยวิธีเปรียบเทียบ
ความคงที่ของข้อมูลและตรวจสอบความเชื่อถือได้ด้วย
วิธีตรวจสอบจากกลุ่มตัวอย่างผลการวิจัยพบว่า เป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์ของกลุ่มตัวอย่างแบ่งได้ 2 แบบ กลุ่มแรกเป็นพวก มีลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์มุ่งเน้นในเรื่องงานสูงและการเปรียบเทียบแข่งขันต่ำ (High Task and Low Ego) จำนวน 6 คน และกลุ่มที่สองเป็นพวก มีลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์มุ่งเน้นในเรื่องของงานสูงและการเปรียบเทียบแข่งขันสูง (High Task and High Ego) จำนวน 4 คน ปัจจัยที่ส่งผลให้นักกีฬามีลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์แบบแรกได้แก่ (1) ผู้ปกครองเน้นเรื่องการพัฒนาและความสามารถ 2) ผู้ฝึกสอนเน้นเรื่องการพัฒนาและความสามารถและ 3) การประยุกต์ใช้ความรู้ด้านจิตวิทยาการกีฬา ในทำนองเดียวกัน ปัจจัยที่ส่งผลให้นักกีฬามีลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์แบบที่ 2 ได้แก่ (1) ผู้ปกครองเน้นเรื่องผลงาน (2) ผู้ฝึกสอนเน้นเรื่องการพัฒนาและความสามารถ และ (3) ความต้องการแรงจูงใจภายนอก
No comments:
Post a Comment